Gevoelens van pijn of verdriet, iets wat we vaak het liefst vermijden. Glimlachen terwijl je eigenlijk boos of verdrietig bent. Bang om je eigen kwetsbaarheid te tonen, de aandacht op jezelf te richten of bang voor controleverlies wanneer jij jouw gevoelens toelaat. Velen zullen het waarschijnlijk wel herkennen. Als er emoties opkomen, je geneigd bent om allerlei dingen te gaan doen om dit gevoel zo snel mogelijk weer van de baan te vegen. De één zal proberen het onderwerp van gesprek te veranderen, de ander zoekt afleiding door uren in de sportschool te gaan staan en weer een ander zal zichzelf opbeuren door een wijntje of reep chocola. Ieder heeft zo zijn eigen coping mechanismen ontwikkeld wanneer het lastig of pijnlijk wordt. Natuurlijk is het soms ook noodzakelijk om emoties niet te pas en te onpas, de vrije loop te laten. Maar bovenstaande gedragingen worden problematisch als jij je er niet bewust van bent.
HET LICHAAM ALS POORT
Wanneer we kijken naar de fysieke, emotionele en psychische ontwikkeling, hebben we te maken met de ontwikkeling van onze hersenen. Deze begint al heel vroeg met de start van onze hersenstam, ook wel het reptielenbrein of ons instinct genoemd. Wanneer er in onze eerste ontwikkelingsjaren structureel dingen misgaan. Denk aan bijvoorbeeld veiligheid of hechting, is dissociatie, een eerste en soms blijvende overlevingsreactie. Stagnaties, die wanneer je ze niet herkent, zich gaan vastzetten ergens in je lichaam.
BEWEGING
Ons lichaam is de eerste ingang, simpelweg omdat onze ontwikkeling, brein-technisch, start bij het fysiologische; het domein van het reptielenbrein. Het is dat deel in ons dat primair reageert op prikkels en waar ons fight-flight-freeze systeem zit. Het reptielenbrein wil zo min mogelijk energie verspillen, het is immers 24/7 paraat om jou te behoeden voor gevaar. Zolang jij jezelf op je gemak voelt, gebeurt er niet zoveel maar zodra er spanning en/of emoties komen, dan gaat het reptiel in jou op aan. ALARM! Je wordt zonder dat je het door hebt automatisch teruggeworpen naar hersenstam niveau, oftewel; vechten, vluchten of bevriezen.
HET VINDEN VAN DE SLEUTEL
Dat is nog niet zo vanzelfsprekend. Want wat als jij de signalen (onbewust) blokkeert of niet meer kunt horen? Inperking of anders gezegd, blokkades vinden plaats in jouw lichaam. Meestal zijn deze blokkades onbewust, maar wanneer dit structureel gebeurt en dus chronisch wordt, zal het niet meer voelbaar zijn. Ik vergelijk het wel eens met geur. Wanneer je ergens een ruimte binnenkomt ruik je iets specifieks. Als je constant in deze geur blijft dan wennen jouw hersenen hieraan en ruik je het na enige tijd niet meer. Een eigenschap van je onderbewuste is dat het gelooft dat het verleden nog steeds nu plaatsvindt. Door dat wat onbewust is weer bewust te maken, verbreekt de illusie dat het verleden nog steeds plaatsvindt. Een mooier woord voor onbewust is dan eigenlijk ook onderbewust. Het is namelijk nog wel ergens (lees: in jouw lichaam) aanwezig, je dient er alleen bewust contact mee te maken.
YIN ALS TOOL
Tijdens een YIN-houding wordt er rek gegeven op spieren en bindweefsel. De plek waar emoties worden opgevangen in ons lichaam. Door YIN maken we het onderbewuste weer bewust. Diepere lagen in jou, worden weer aangesproken. Verstillen en voelen wat er leeft in jou. Want wees eens eerlijk hoe vaak sta jij stil bij hoe jij echt voelt? Hoe snel merk jij de signalen op die jouw lichaam je geeft? En een daaropvolgende vraag, luister je er dan ook naar? In veel gevallen razen we maar door. Pijntje? Ach, paracetamol erin en weer verder. Verdrietig? Niet aan denken, afleiding zoeken en het is weer over toch? Maar is dit echt zo? Als ik je nu zou vragen hoe het met je gaat, zal je waarschijnlijk al gauw zeggen dat het prima gaat. Simpelweg omdat jouw coping mechanismen zo vanzelfsprekend zijn geworden en je niet eens meer in de gaten hebt, dat je het inzet. Maar helpt het echt? Waarschijnlijk draait het hooguit bepaalde emoties tijdelijk de nek om, maar uitgeschakeld?
Gevoelens die niet gezien worden verstoppen zich ergens in jouw lichaam waar ze gaandeweg een eigen leven gaan leiden. Ze belemmeren letterlijk de energiestroom in jouw lijf waardoor er blokkades ontstaan. Door gevoelens te vermijden, sluit jij jezelf niet alleen af voor verdriet, pijn en boosheid, maar ook voor liefde, blijdschap en vreugde. De kunst is om te doorvoelen wat jouw lichaam je vertelt.
Maar wat als jouw coping al zo vanzelfsprekend is en jij jezelf lang hebt verdoofd?
Het voelt dan misschien wel bijna tegennatuurlijk om hiermee te stoppen en gevoelens bewust toe te laten. Want: eng! Wat zal je gaan tegenkomen? Hoe ga je in hemelsnaam om met alle pijnlijke emoties? Wat als je het niet aan kunt? Allemaal vragen vanuit angst, maar laten we het eens anders stellen.
Hoe fijn zou het zijn om weer de liefde en verbinding met jezelf te voelen? Hoe fijn is het om niet meer de schone schijn op te houden, maar je gevoelens en daarmee ook jezelf serieus te nemen?
Durf jij die duik in het diepe te maken en de reis naar jouw gevoel aan te gaan?
Neem gerust contact met mij op zodat we samen kunnen kijken wat ik voor jou kan betekenen.
Liefs Anouk